ضرب المثل فارسی «باد آورده را باد می برد» را در سخنی از امام صادق(ع) می بینیم. لازم به ذکر است همانگونه که در قسمت «منبع» می آید، اندک تفاوت در لفظ فارسی می بینیم. ظاهرا دلیلش این است که عرب زبان ها نتوانسته اند سخن امام(ع) را به خوبی درک کنند و لذا آشفته نقل کرده اند و ما عبارت حضرت را به صورت زیر اصلاح کردیم:
عن ابی عبدالله(ع) لمّا دخَلَ علَیهِ قَومٌ مِن أهلِ خُراسانَ فقالَ ابتِداءً: مَن جَمَعَ مالًا مِن مَهاوِشَ أذهَبَهُ اللّهُ فی نَهابِرَ، فقالوا: جُعِلنا فِداکَ، لا نَفهَمُ هذا الکلامَ، فقالَ علیه السلام:«هر مال که از باد آید بدم بشود».
چون عدّه اى از مردم خراسان خدمت امام صادق(ع) رسیدند، بى مقدمه فرمود: هر کس مالى را از «مهاوش» به دست آورد، خداوند آن را در «نهابر» از بین ببرد. عرض کردند: فدایت شویم، این جمله را نمى فهمیم. حضرت [به فارسى] فرمود: «هر مال که از باد آید به دَم بشود»
منبع:
بصائر الدرجات، محمد بن حسن صفار (درگذشت 290 ق)، تحقیق: میرزا حسن کوچه باغی، تهران، اعلمی، چاپ 1362 ش، ص 356. عبارت فارسی حدیث در این منبع چنین است: «هر مال که أبا ذر أید بدم شود .»
مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب (درگذشت 588 ق)، نجف، مطبعه الحیدریه، چاپ 1376 ق، ج 3، ص 347.
بحار الانوار، علامه مجلسی، ج 47، ص 84، ح 77.
عبارت حدیث در دو منبع اخیر چنین است: «از باد آید بدم شود»
